สร้อยอินทนิล
สร้อยอินทนิล
| สร้อยอินทนิล | |
|---|---|
 | |
| การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
| อาณาจักร: | Plantae |
| ไม่ถูกจัดอันดับ: | Angiosperms |
| ไม่ถูกจัดอันดับ: | Eudicots |
| ไม่ถูกจัดอันดับ: | Asterids |
| อันดับ: | Lamiales |
| วงศ์: | Acanthaceae |
| สกุล: | Thunbergia |
| สปีชีส์: | T. grandiflora |
| ชื่อทวินาม | |
| Thunbergia grandiflora Roxb. | |
| ชื่อพ้อง | |
| |
สร้อยอินทนิล หรือ ช่ออินทนิล ช่องหูปากกา น้ำผึ้ง ปากกา ย่ำแย้ มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Thunbergia grandiflora Roxb.ชื่อสามัญคือ Bengal Trumpet มีถิ่นกำเนิดในอินเดียตอนเหนือ พม่า และไทย ชอบขึ้นตามป่าดิบแล้งและป่าเบญจพรรณ เป็นไม้เถาเลื้อย เนื้อแข็ง อายุหลายปี ใช้ยอดเลื้อยพันได้ไกล 15-20 เมตร ใบเดี่ยว เรียงตรงข้าม รูปหัวใจหรือเว้าตื้น 5-7 แฉก กว้าง 8-10 เซนติเมตร ยาว 10-12 เซนติเมตร ปลายใบแหลม โคนใบเว้า ขอบหยักฟันเลื่อย ผิวใบสาก ดอกสีฟ้าอมม่วง ออกเป็นช่อแบบช่อกระจะตามซอกใบ ช่อดอกห้อยลงยาว 0.8-1 เมตร ใบประดับสีเขียวและมีสีแดงเรื่อ ดอกรูปแตร โคนกลีบเป็นหลอดสั้นสีเหลืองปลายแยก 5 แฉก รูปกลม โคนกลีบล่างอันกลางมีแต้มสีม่วงเข้ม ดอกบานเต็มที่กว้าง 6-8 เซนติเมตร ปลูกได้ในดินทั่วไป ความชื้นปานกลาง แสงแดดเต็มวัน ขยายพันธุ์ด้วยการปักชำเถา หรือหน่อ เปลือกและรากนำมาตำพอกแก้อาการช้ำบวมและแผลอักเสบ ใบนำมาชงเป็นชาแก้ปวดท้องสร้อยอินทนิล
ไม้เลื้อยเนื้อแข็งขนาดใหญ่ ใบสากแข็งรูปไข่ถึงรูปหัวใจ ดอกออกเป็นช่อกระจายตามซอกใบและกิ่งห้อยลง ใบประดับสีเขียวอ่อน 2 ใบหุ้มดอกตูม ดอกรูปกรวย กลีบดอกสีฟ้าอมม่วงหรือสีขาว โคนกลีบสีเหลืองอ่อนเชื่อมติดกันเป็นหลอดสั้น โคนกลีบล่างมีสีม่วงเข้ม นิยมปลูกเป็นไม้ประดับทั่วไป ปลูกประดับในซุ้มโปร่งเพราะจะมองเห็นดอกห้อยลงมาดูสวยงาม หรือปลูกริมทะเล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น